20081200 – December 2008, terugblik op 3.5 jaar Azië

Hier een terugblik op 3.5 jaar door Azie scheuren. Soms met wat fantasie of humor, maar alles is natuurlijk wel waar. Drie en een half jaar door Azië scheuren, het grootste deel met de auto. Daar komen behalve heel veel leuke ervaringen ook wat statistieken uit lijkt me… Op het plaatje hierboven zie je de routes die ik gedaan heb. Groen met de rugzak, rood met het vliegtuig en paars met de auto. Vrijwel alle landen in Azië heb ik in deze tijd bezocht, behalve Myanmar, Bhutan, Noord en zuid Korea, Japan, Kalimantan/Sarawak, de Filippijnen en de ‘stan’ landen. Er blijven er genoeg landen over waar ik wel ben geweest. Turkije, Iran, Pakistan, India, Nepal, Sri Lanka, China, Mongolië, Rusland, Laos, Cambodja, Vietnam, Thailand, Maleisië, Singapore, Indonesië. Een aantal van de gemiste landen bewust overgeslagen want die zal ik op de ‘terugweg’ bezoeken.. Ik heb zo’n 125.000 km gereden, met twee verschillende auto’s. Ben tussen de -60 en de plus 5700 meter geweest. Heb temperaturen tussen -15 en 55 graden gehad. Heb volle dagen gereden waar ik de ene keer 600 km in een dag haalde, de andere keer 45 km op een dag. Heb uiteraard zonneschijn, extreme regen en stortbuien, omweer, sneeuw en hagel gehad. Ben 12 keer uit mijn slof geschoten vanwege domme Aziaten, meestal vanwege verkeer of vanwege afzetpraktijken. Ben twee keer beroofd waarvan ik een keer net op tijd doorhad waardoor ik mijn spullen weer terughad en de dader het op een lopen zette. Heb 388 uur zitten wachten aan grens posten en ambassades totdat de ambtelijke molen in gang kwam. Heb 254 vrienden en vriendinnen gemaakt, vele waarmee ik nu nog contact heb. Ben 134 andere overlanders tegen gekomen. Ik was dus niet de enige gek die dit deed. Heb 22 slapeloze nachten gehad vanwege geluid overlast of beesten overlast (meestal muggen). Heb 8654 muggen doodgeslagen Heb 54 kilometers gereden terwijl ik uit mijn neus zat te eten. De gedolven opbrengsten (ongeveer 450 gram) heb ik aan lokalen geschonken. Heb 88 keer seks gehad, meestal onveilig en meestal in het donker, waarvan het er 22 keer maar echt lekker was. Heb 89765 lezers die alles geloven wat ik op schrijf. Maar nu weer even serieus. Ben in die 3.5 jaar een redelijke Azië fan geworden Het is een werelddeel waar avontuur nog bestaat, waar je nog het onverwachte tegen komt. Het is een werelddeel dat niet altijd makkelijk is en waar je soms tegen problemen aanloopt die je in het westen niet zou verwachten. Maar voornamelijk is het een werelddeel vol aardige en sympathieke bewoners waar je je, over het algemeen, welkom en veilig voelt. Meer specifiek: Veiligheid Op een paar kleine incidentjes na heb ik me nooit onveilig gevoeld. Dat het op zo’n lange reis niet altijd rozengeur en zonneschijn is kan je verwachten. Mijn portemonnee is eens gestolen, dat was wel het ergste denk ik. Verder heb ik tot twee keer personen gehad die me met stenen (wilde) bekogelen. Beide keren er goed vanaf gekomen zonder schade. En dat was het wel eigenlijk. Diefstal zoals wij dat in Europa kennen komt niet zo veel voor (uitzondering hierop in sommige grote steden zoals Bangkok en zo) . Inbreken in auto’s is zeldzaam. Wel kunnen er dingen, die je onbeheerd laat staan, op onverklaarbare wijze verdwijnen. In sommige landen is de wet van eigendom “als ik het in mijn hand heb is het van mij’. Niks los laten slingeren, dan komt alles goed. Leukste herinnering: De serveerster van een restaurant in Shanghai die me achterna kwam rennen terwijl ik al op straat liep omdat ik wat geld op tafel was vergeten. Het was bedoeld als fooi, maar daar had ze nog nooit van gehoord. Slechtste herinnering: Een zekere Sudaka Tawari, een zwerver, die op het station in Delhi mijn portemonnee jatte. Hij had de vorige dag, toen ie ook kwam schooien en ik hem 10 cent gaf, gezien waar ik die had liggen. Stank voor dank… Verkeer In Azië is het over het algemeen goed rijden. Wegen zijn niet altijd goed maar wat wil je. In sommige landen is het rijden zwaar, en soms is het zelfs gevaarlijk (India, Bangladesh). Defensief rijden is dan ook het devies, maar niet altijd makkelijk. Er zijn landen waar ik wel eens een bazooka voorop mijn auto gewenst heb (India), en er zijn ook landen waar het saai rijden is alsof je in Europa ben (Thailand en Maleisie). Over het algemeen geen probleem gehad met afwijkende verkeersregels, je past je snel aan. Leukste herinnering: Het verkeer in grote delen van Nepal en Laos, wat nog zo in de kinderschoenen staat dat je je af en toe afvraagt of je alleen op deze weg rijd. Slechtste herinnering: De bus in India, die vond dat hij me wel in kon halen ondanks dat er een grote vrachtauto te gemoed kwam, en mij vervolgens van de weg probeerde te drukken. Dit deelt mijn ervaring met die man op de fiets die ik onder een vrachtwagen zag komen bij de grens India/Nepal Politie/Douane. Ook hier weinig grote problemen. In sommige landen heerst veel corruptie, daar krijg je dan mee te maken. Heb, bij het verlangen van ‘Bakshish’ meestal mijn poot stijf gehouden, soms met gevolg dat je dan weggestuurd wordt of een minder prettige of langzamere behandeling krijgt. Maar over het algemeen kwam dit altijd wel goed. Belangrijk is er geen halszaak van te maken, lach een keer, leg uit dat je niet gaat betalen en doe alsof de zaak dan af is. Je kan, voor het geval je er helemaal niet onderuit komt iets kleins bij je hebben zodat de vrager geen gezicht verliest. Denk aan een pen, sigaret of zo. Grensovergangen gaan over het algemeen zonder problemen als je papieren in orde zijn. Soms moet je wat geduld hebben, maar als je met die instelling de grens benaderd loop je tegen weinig problemen aan. Zorg wel dat je carnet goed en duidelijk leesbaar wordt afgestempeld. Leukste herinnering: De man in India waaraan ik vertelde dat ik toch echt niks mocht ‘afdragen’ vanwege mijn geloof. Minst leuke herinnering: De politie in Bangladesh die dacht dat ik een mensen smokkelaar was en me een nacht vast hield. Me uiteraard daarna met duizend excuses weer liet gaan, maar toch. Medisch/ziekte. Er zijn landen waar de medische zorg nog in de kinder schoenen staat, alhoewel er in de hoofdsteden vaak wel goede zorg beschikbaar is. Heb weinig problemen gehad gelukkig. Twee keer naar de tandarts gemoeten vanwege een ontsteking. Eenmaal in Tibet was het een avontuur, een zaal vol met een rij van tandarts stoelen, bebloede spuug bakken en weinig klanten. In India werden vakkundig twee tanden gesloopt en er kronen opgepropt. Dit tegen een prijs die een tiende van die in Nederland was en 3x zo snel. Heb wel een paar keer griepje gehad maar dat lijkt me logisch. Meest last heb ik nog van de luchtverontreiniging gehad in grote steden. Hoesten en benauwdheid. Leukste herinnering: In Tibet moest ik, voor men in mijn mond ging kijken, eerste een tandarts kaartje kopen bij de administratie van 1 euro of zo. Minst leuke herinnering: Het jongetje dat op de straat in Calcutta dood lag te gaan vrijwel voor mijn ogen. Eten/drinken Als je niet alleen van Hollandse stampotten houd is er overal goed te eten. Sommige landen is het eten wat saai (Mongolie, delen van Pakistan en in Bangladesh) maar juist weer heel spannend en afwisselend in bijvoorbeeld China en India.Vrijwel overal heb je goede fruit/groente markten of stalletjes en zijn de prijzen goedkoop. Waterbom tomaten ben ik nergens tegen gekomen. Ik heb denk ik de helft van de tijd zelf gekookt, de andere helft in restaurants gegeten. In sommige landen is dat goedkoper dan zelf maken en vaak ook spannender en leuker omdat je zo weer lokalen ontmoet. Overal is water in flessen te koop, meestal voor een prikkie. Ook is het in veel landen makkelijker om een fles cola te kopen dan een toilet. Alcoholische drankjes kan moeilijker en duurder zijn. In moslim landen is het zowiezo een probleem (met uitzondering van Maleisië). Verder kan een fles bier in verhouding erg duur zijn, ook in landen als India of Nepal. Prijzen kunnen erg verschillen binnen een land. Zo kost een fles bier in noord India bijna 2 euro maar in zuid India (Goa) veel minder dan de helft. Leukste herinnering: In Iran, toen ik wilde betalen voor mijn eten in een restaurant bleek een andere (vreemde) het al voor me betaald te hebben. Ik was immers gast in zijn land. Minst leuke herinnering: Mmm, moeilijk…. misschien die worm die uit mijn bloemkool kroop in een restaurant in Khajuraho of dat restaurant dat vond dat ik, omdat ik een blank huidje had, wel 6 keer de normale prijs moest betalen. Hygiëne. Hygiëne is vaak niet zoals we dat in het westen kennen. Hoewel ik vind dat we hier wat ver zijn door geschoten, zijn ze in landen als India en Bangladesh nog wel heel vies. In het openbaar poepen en pissen, met je hand je kont afvegen maar geen water hebben om dat schoon te wassen, afval overal, stank en stank. Afvalbergen naast restaurants, keukens die er uit zien alsof er een roetbom is ontploft, dat zijn allemaal zaken die je tegen gaat komen. In China is de toilet-hygiëne ook ver te zoeken. Met z’n allen gezellig poepen naast elkaar en boven een gat in de grond is geen uitzondering. In landen als Thailand en Maleisië waan je je wat hygiëne betreft in het westen. Je moet je uiteraard wat aanpassen en van eens naar een vieze toilet gaan ga je niet dood. Alles went, …nou, bijna alles… Leukste herinnering: Geloof dat ik op dit gebied geen leuke herinneringen heb.. Minst leuke herinnering: Die Chinees, waar ik een hut mee deelde, die al na 3 minuten een flinke drol deponeerde in de douche/toilet van 1×1 meter, en ik daar natuurlijk bijna in trapte. Maar dat deelde de ervaring uit India, waar ik door Mumbai liep en terecht kwam bij een visserdorp/vuilnisbelt/visafvalstortplaats/toiletplek waar de mensen gewoon aan woonde. Had moeite de kots in te houden. Slapen/parkeren Met de rugzak slaap je in guesthouse/hostels/hotels. Deze vind je in allerlei vormen soorten en smaken in vrijwel alle landen. Dat gaf hier en daar wel eens een onprettige verrassing, maar niet tevreden dan de volgende dag weer weg. Met de auto een parkeerplek vinden voor de nacht is in het deel Thailand en zo goed te doen. Echter in India/Pakistan/Bangladesh is het vaak een onmogelijkheid en moet je meestal een overvloed van (ongewenste) attentie accepteren. Het is af en toe raadzamer midden in een drukke stad te parkeren daar je daar minder opvalt. Ook een goede oplossing is het parkeren bij benzine stations. Brandstof Diesel of benzine is in elk land in overvloed verkrijgbaar, met uitzondering van Iran. Ook was er in Nepal een staking en kon ik een maand lang geen diesel krijgen. Verder geen problemen om te tanken. Prijzen liggen gemiddel op de helft van die in Europa of minder, kwaliteit is normaal gesproken ook geen probleem. Leukste herinnering: Tanken in Iran voor 1 eurocent per liter. Daar wordt je vrolijk van. Minst leuke herinnering: Tanken in Iran voor 1 eurocent per liter. Diesel is zo goedkoop dat het niet interessant is om te verkopen. Hierdoor worden er nog steeds enorme hoeveelheden naar Irak, Afghanistan en Pakistan gesmokkeld en zijn veel tankstations ‘leeg’. Verzekering Een groene kaart dekt je tot en met Turkije, dan ben je op lokale verzekeringen aangewezen. Er zijn landen die wel eens om je verzekering papieren vragen, maar heb meestal lokaal niks afgesloten. Dit omdat ik je in de meeste landen, bij het rijden van schade, toch moet betalen (en in sommige landen moet je gewoon hard wegrijden, anders word jet gelyncht). Daarbij stelt de verzekering vaak niks voor (met uitzondering van Thailand en Maleisië) en schaf je het eigenlijk alleen aan om ‘een papiertje met stempels’ te hebben voor het geval dat. Verzekering is over het algemeen goedkoop en varieert tussen de 2 en 10 euro per maand. Geld Met mijn normale Rabo pas kon ik vrijwel overal pinnen. Iran is weer een uitzondering. Ook kleine dorpjes of gehuchten hebben vaak geen automaat. De Rabo is ook van de enige die het pinnen in het buitenland gratis heeft, en dat scheelt een hoop geld. Communicatie Mobiele netwerken heb je ook weer overal. In afgelegen gebieden af en toe geen bereik maar je staat versteld hoe veel dekking er in de wereld is. Met mijn Vodafoon kaartje was ik vrijwel overal bereikbaar maar is bellen/gebeld worden erg duur. Goedkoper is een internationale sim (united-mobile) of een lokaal kaartje per land kopen (maar dan heb je weer zo veel nummers te onthouden). Overlast Heb veel overlast gehad. Stank en geluid overlast zijn wel de twee lastigste. Voornamelijk in India, maar ook in China vind men geluid leuk. Het verjaagt de boze geesten. Dat zal ik dan wel geweest zijn want soms ben ik gevlucht voor te veel lawaai. Claxons zijn 10 keer zo hard als bij ons, jammerende moskeeën en tempels, gooiende deuren in hotels, luide conversaties op mobielen (diegene waar je mee spreekt is erg ver weg, dus moet je gewoon hard schreeuwen), dronken lieden, allemaal dingen waar je zeker mee te maken krijgt. Nu is het wel zo dat je er aan gaat wennen. Word je de eerste paar nachten van een moskee die om 4 uur mensen tot gebed roept, na een paar dagen slaap je er door heen. Stank overlast heb je vooral in India en Bangladesh, in mindere mate in Pakistan en China en Cambodja. In deze landen bestaat er geen of een zeer gebrekkige vuilnis ophaalservice en gooien de mensen hun afval achter of voor het huis, wonen er dan ook gewoon tussen. Vroeger, voor de verpakking rage, werd al het afval wel opgegeten door dieren of afgevoerd door verzamelaars, tegenwoordig is er zo veel verpakking dat het meeste blijft liggen. Verder heb je in India, Bangladesh en in mindere mate in Pakistan veel (over)last van ongewenste attentie. Mensen blijven je benaderen, tot het irritante op af. Kloppen op je auto, tot diep in de nacht, gewoon in je auto stappen alsof het publiek bezit is en aan alles, maar dan ook alles zitten. Elk knopje, elke draadje, alles wordt betast, beklopt en besproken. Verder heb ik me in sommige landen (o.a. India, en China) erg gestoord aan de instelling ‘Een blanke moet meer betalen’. Dat gaat vaak op voor toeristische attracties, maar ook voor Hotel kamers, soms voor eten en eigenlijk wel voor alles. In India zien ze een toerist als lopende ATM machine, in China als wandelend afzet mogelijkheid. Dit cultuur verschil kan bij mij het bloed wel eens doen koken. Andere dingen Andere zaken waar je voor op moet passen zijn, vind ik, de halve informatie die je vaak van vele (lokalen) krijgt. Een toerist-gids die minder weet dan ik, een overheid ambtenaar die alleen een ingevuld papier eist en verder niks weet, een winkelbediende die beter met zich zelf kan gaan spelen dan klanten helpen, mensen aan wie je de weg vraagt die je de verkeerde kant uitsturen, dat soort dingen. Als je info moet hebben die belangrijk is, maak er ZEKER van dat je de juiste hebt. Blijf volhouden bij overheid mensen, wel netjes en vriendelijk blijven. Weg vragen.. doe het drie of vier keer. Achteruit rijden, vertrouw niet op lokalen, kijk zelf. Dat soort zaken. Mensen Voor mij, als alleen reizende, zijn lokalen erg belangrijk. Een groot deel van mijn opinie over een land is gebaseerd op de lokale bevolking. Hiermee in contact komen is waar ik voor reis en wat ik ook het leukst vind. Azië is wat dat betreft voor mij een ideaal continent. Het is (met uitzondering van Thailand, Rusland, China en mindere mate Maleisië) heel erg eenvoudig met lokalen in contact te komen. En dan bedoel ik meer dan een gesprekje over het weer. Vooral in de landen rond India zit je zo bij iemand thuis aan een bordje lokaal voedsel. Kontakten die ik maak heb ik vaak nog steeds, ik heb veel vrienden voor het leven gemaakt. Op dit gebied heb ik zeker een liefde voor Azie opgebouwd die ik ooit nog wel eens zal beantwoorden met een nieuw bezoek. Als afsluiting Azië is voor mij een ideaal continent om te reizen. Regelmatig is het zwaar maar de beloningen zijn enorm. Beloningen op het gebied van mooie dingen om te zien en vooral beloningen van het ontmoeten van lokale mensen. Indianen verhalen op het nieuws zijn vaak zeer eenzijdig en overtrokken. Gebruik je gezond verstand en doe geen rare dingen en iedereen die reist zoals ik heb gedaan, zal Azië een zeer gevarieerd en boeiend vinden. Al om al heb ik een fantastische tijd gehad, ik zou het zo weer over doen.